2012 gelirken, bir saniye ile değişen takvimin, yıla eklenen artı birin, öyle her şeyi değiştirmesini ummak fantastik bir hayal ürününden başka bir şey değildir demiştim. Ama hayat bazen fantastik bir moda girebiliyormuş demek ki... Çünkü bir şeyler değişiyor sanki. Her şey aynı şu anda ama değişecek gibi işte...
Mesela ilk olarak tüm hüzünlerin temelinde 'ben' olduğumu gördüm. Hüznü çeken benmişim mesela... Onu yaşam biçimi olarak seçmişim gibi... Bu bir huy, muhtemelen kolay kolay değişmez ama farkındalık da bir başlangıçtır. Hayırlısı...
...
İstanbul'da havalar acayip soğudu. Özellikle şu bir kaç gün felaket soğuktu. İstanbul bile içimde ki soğukluğa özeniyor olmalı...
...
Bazen psikoloji okumak nasıl olurdu diye düşünüyorum. Psikolojisi bozulmuş, hasta olan insanların halinde, akli dengesi yerinde, sağlam insanlar anlamaz bence. Onları yine onlar gibi olanlar anlayacaktır. İlk aday benim.
...
Geçenler de 'niye hiç mutlu şeyler yazmıyorsun' diyen arkadaşıma diyorum ki; arada bir esip yazsam da;
"Benim bakış açım bu; karanlık ve kötü..."
...
Eee o zaman hadi bir aum çekip rahatlayalım bizde...
Labels: Kategorisiz / Günlük Gibi
