Siyah Günler

Karanlık Her yanımda!
Zemheri bir siyahın;
Esareti altında ruhum
Ve bedenim;
Yorgun...

Epey vakit oldu;
Buralarda gün yüzü görmeyeli.
Huzura aç ruhumuzu
Gözyaşlarımızı katık yaptığımız,
Hüzünle doyuralı,
Epey vakit oldu.

Her gece ölüme yatıp
Kabuslarla uyanalı
Ve rüyaları unutalı
Epey vakit oldu.

Yüzümüzde
Kalıplaşmış asık suratlar var
Gülümsemeyeli;
Silinmiş gülümseyişlerin dahi izleri
Yüreğimizin gizlerinde
Sandık sandık mutsuzluk saklıyoruz
Mutluluk neydi?
Unutalı epey vakit oldu.

Diyorlar ki şimdi
Gün doğacakmış yeniden
Bu siyah günlerimize
İçimde açığa çıkan çocuksu düşünceler
Can atıyorlar...
Ama karanlıkla sevişmekten
Kararan gözlerim
Yeniden gün görmeyi kaldırabilir mi?

Gel de şu işin içinden
Çık çıkabilirsen; Şimdi...




Labels: ,