Doğan Kitap’tan çıkan Haruki Murakami’nin Sahilde Kafka adlı bu romanının en güzel yanı 652 sayfalık oldukça uzun bir romanı okuduktan sonra pişmanlık duymamak, vaktinizin boşa gittiğini düşünmemektir sanırım. Bu önemli.
Kimi okur, Murakami'yi yaşayan en iyi yazar olarak görmekte ve özellikle Batı’da en çok sevilen okunan japon yazar durumundadır. Murakami yayımladığı ilk kitabından bu yana birçok ödül almış bir yazar. Sanırım ödül koleksiyonunda tek eksik Nobel Edebiyat ödülü, onu da aldığında ki bence önümüzdeki yıllarda alacaktır diye düşünüyorum; ödül koleksiyonu tamamlanmış olacak.
Yazar ilk kitabından beri ödüller alıp, tanınmaya başlasa da Murakami’nin en büyük çıkışı İmkansızın Şarkısı adlı kitabıyla 1987 olmuş. Ardından Zemberekkuşu’nun Güncesi ile bu ilerleyişini sürdürmeye devam etmiş ve sonrasında da her çıkan yeni kitabıyla adından söz ettirmeyi başarmış.
Sahilde Kafka, Murakami’nin 2009 yılında yayımlanan kitabı ve bu kitabı da World Fantasy Ödülünü ve Franz Kafka Ödülünü almış.
Romanın konusuna bir göz atacak olursak, 15 yaşında bir karakterimiz var. Annesi ve ablası tarafından çok erken yaşlarda terk edilmiş olan bu karakter, babasıyla yaşamakta ama babasıyla da pek anlaşamamaktadır. Babası karakterimize çok kötü bir kehanetten bahseder. Er ya da geç karakterimizin yaşayacağı bir kehanet bu.
İşte Kafka Tamura babasının bahsettiği bu kehanetten sonra 15 yaşındayken evi terk etmeye karar verir. Bir anlamda özgürlük arayışıdır bu. Bu kehanetten kaçmak ya da tam tersi üstüne üstüne giderek bir an önce gerçekleşmesini sağlayıp rahatlamak…
Kitapta ki karakterlerin neredeyse hepsi farklı boyutlar arasında kalmış karakterler. Nakata amca, Kafka Tamura, Oşima, Saeki hanım hatta Johnnie Walker ve Albay Sanders… Kitap baştan sona metaforlar, imgeler üzerine kurulmuş diyebilirim. O yüzden böyle bir içeriğe sahip 650 sayfalık bir kitabı okuyup, sindirmek, her detayın yerine oturması biraz zor doğrusu.
Bunun yanısıra kitapta birçok önemli yazarın önemli eserlerine de göndermeler yapılıyor. Sadece Kafka Tamura’nın yaşadıklarıyla bile Franz Kafka’nın Gregor Samsa’sını anımsamak zor değil. Üstelik sadece farklı romanlara değinmekle kalmamış Murakami bu romanında; Sahilde Kafka’da yunan mitolojisinden izlerde görüyoruz, Freud’dan da, Şintoizm’dende… Roman, birçok farklı konuya, duruma değiniyor ve bu yüzden bu kitabı okuyup tam anlamıyla her detayını anlayıp, sindirmek mümkün değilmiş gibi hissediyorum. İşin aslını Murakami’den başkası bilemez bence.
Sözü fazla uzatmadan şunu söyleyeyim. Kitap 650 sayfalık oldukça göz korkutan bir kitap olmasına rağmen, sıkmayan bir kitap. Yazar fantastik detaylarla o sürükleyiciliği daima canlı tutmayı başarmış bana göre. Bence sıkıntı, finalde. Böylesine kapsamlı, böylesine detaylar saklanmış, metaforlar, imgeler, konuşan kediler, gökten yağan balıklar, sülükler, astral seyahat ve daha birçok konuyla detaylandırılmış böylesi bir roman, finalde cevaplanması gereken birçok soruyu beraberinden getiriyor. İşte bana göre final size bu soruların tüm cevabını vermiyor. En azından ben kitabı kapattığımda, hala cevabını alamadığım birkaç şey olduğunu düşünmüştüm. Fakat işin güzel tarafı bu durum kitabın kötü tarafı değil. Çünkü bu eksik kalan sorular bilinçli olarak eksik bırakılmış gibiydi…
Sonuç olarak okuduğum ilk Murakami kitabı olan Sahilde Kafka’yı ben beğendim. Bu kitabı bir blogger arkadaşım göndermişti ve çok uzun zaman kitaplığımda durdu. Kitabı bitirdiğim zaman, bu kadar beklettiğim için kendime kızdım ben. O yüzden sizde bekletmeyin, okuyun bence…