Çocukken oynadığımız oyunları yazıyoruz. İyi bir mim bence bu. Şurada bir kaç sene sonra bu oyunların hiç biri hatırlanmayacak. Nitekim teknolji var, bilgisayar var, tablet var; bu oyunların miadı doldu. Benim hatırladığım kadarıyla bir kaçı şöyleydi:
Yüz yıllık bir zaman diliminden bahsetmiyorum aslında, şunun şurasında on sene önce!
Sokaklar çocuk kaynardı. O zamanın büyükleri sokakta ki çocuk seslerinden o kadar çok şikayetçiydiler ki;
şimdi sokaklar boş işte. Oyunlar anı defterlerinde yerini aldı çoktan. Işıklar söndüğü zaman; hayat bir film şeridi gibi geçerken gözlerimizin önünde belki anımsarız yeniden o kareleri...
Böyleyken böyle işte.
Gittim.
Sıla konseri öncesi
şunu da dinleyelim.
